Relatie verbroken!
<![CDATA[HET IS OVER EN UIT.
Het doek valt. De deur gaat dicht. De relatie is verbroken. Het is over en uit. En, zo kan ik nog wel wat synoniemen bedenken voor het gegeven dat ik gisteren een deur achter me dicht trok. En wat voor een deur.
Bijna tien jaar was ik werkzaam bij de gemeente Borsele. Tien jaar geleden kwam er een totaal andere vrouw binnen dan dat er gisteren naar buiten stapte. Van onzeker naar krachtig. M’n veertiger jaren heb ik doorgebracht bij deze organisatie. Je wordt ouder “mama” dacht ik toen ik me dit vorige week realiseerde. De eerste jaren in het VrijwilligerHuis Borsele. En, nadat ik mijn eigen studie/vitaliteits- en toekomstplan had geschreven en ingediend de laatste drie jaren binnen het team van Borsele Beweegt. En dan nu, is het over en uit! Het liep anders dan ik voor mogelijk had gehouden.
Een vlammetje is het laatste jaar uit de waakstand geraakt en vlamt. Het vlamt om naast het gemeentelijke werk ook inhoudelijk en over een langere periode met mensen aan de slag te gaan. Blijkbaar mocht het niet samen gaan en voelde ik me als vloeistof door een trechter voortgestuwd naar maar een keuzemogelijkheid of beslissing: ontslag nemen! Waarom? Omdat ik geen mensen wil, kan en mag weigeren. Zakelijk geen optie maar de mens Karin kan ’t al helemaal niet over haar hart krijgen om Borselse inwoners de rug toe te keren. Mijn deur staat voor iedereen open. Dus ook mijn praktijkdeuren! Geen boosheid of rancune, OK wel enige telerustelling. Maar ik besef dat we als ambtenaar in deze maatschappij slechts kunnen toegeven aan deze feiten, in mijn geval het geldende integriteitsprotocol. Jammer! Dit betekent dus financiële zekerheid opgeven, loslaten van Borsele Beweegt (auw, ’t doet oprecht zeer) en iets met “m’n hart en passie volgen”.
Ik sluit een toch wel energieslurpende periode van een driekwart jaar af. Met een goed gevoel. Heb ’t netjes afgerond en nu voel ik aan alles dat ik mijn weg mag vervolgen. In vrijheid, rust en met ruimte voor dat wat komt. In ieder geval gaat alle focus op mijn praktijk. En zie ik welke deuren er open gaan. Veel coachees die ik liefdevol mag duwen op weg naar hun energieke en krachtige versie. Opdrachtgevers die projecten aan me toevertrouwen of werkgevers die mij met ViaVanI omarmen. Kortom, lief Universum, zet die- en datgene op m’n pad wat er is en mag zijn. Met alles wat ik in me heb, ga ik ervoor. Ik gun het iedereen “goed-in-’t-vel-te-steken” en fijn gezond oud te worden! Let’s spread the word!
Ik vertrouw op mezelf. Op mijn eigen kracht, enthousiasme en sprankelende inspirerende energie die ik met jou en heel de wereld mag delen. Op mijn kennis en kunde die ik de afgelopen jaren me heb toevertrouwd en op mijn meer dan goed gevulde rugzak met werk- én levenservaring.
De laatste dagen waren dagen van afscheid nemen, mooie woorden in ontvangst nemen, bloemen en kaarten uit onverwachte hoek krijgen, cadeaus uitpakken, een eigen glossy inzien en onnoemlijk veel complimenten aanvaarden. Egostrelend. Wat voelde ik me gewaardeerd. Soms moet je weggaan, of de aarde verlaten, eer mensen zich uitspreken dat je een gezien collega was en goed werk heb verzet. En weet je, gewaardeerd worden is een lijntje uit mijn verleden dus dit alles kwam de laatste weken hard aan het oppervlak. Maar de laatste jaren zocht ik die waardering niet meer buiten mezelf en wist en weet ik wat ik waard ben. Trots op wie ik ben als mens, hoe ik was als collega@Borsele en op datgene wat ik in het VrijwilligerHuis en met Borsele Beweegt heb gedaan én gerealiseerd. Borsele is een voorbeeld voor velen door het inlijven van een leefstijlcoachfunctie in het preventie werkveld van zorg/welzijn en de afdeling Samenleving. Verbinden en pionieren ligt me. Vrijheid is ook een belangrijke factor geweest om mij te doen “presteren” en te komen tot dat wat er nu is. Die vrijheid gaat me nu weer verder brengen.
Maar damn, wat gaat ’t me aan m’n hart om veel mensen die ik oprecht in m’n hart heb gesloten gevoelsmatig de rug toe te keren. In mijn woordje tijdens mijn afscheid heb ik dan ook uitgesproken dat ik oprecht op een bepaalde manier van alle collega’s en mensen die ik heb ontmoet in het werkveld hou. Ik hou van mensen. Dit vormt de basis om mijn werk, om mijn missie voort te zetten.
Ik verbreek deze relatie.
Het is over en uit.
Maar, daar waar een deur sluit, openen weer andere deuren. Welke? Spannend, want ik weet ’t (nog) niet. Go with the flow, mijn levensmotto, gaat me ook nu weer verder brengen op mijn (levens)pad, samen met ViaVanI.
“Ik gun ook jou mijn power!”
Liefs, Karin